عجیبه انقدر ولادت امام زمان علیه السلام غمگینه. همه اشعاری که موضوع انتظار دارن برام تفسیر میشه. حتی وقتی به مولودی ها هم گوش میدیم غم وجودمون رو میگیره.
برای ظهور آقا دو راه گفته شده: یا شیعیان آماده ظهور بشن و طلب ظهور کنن یا انقدر میگذره که زمان معین شده فرا برسه.
و سوال من اینه: چقدر تا اون زمان معین باقی مونده؟؟؟
مبارک!
امیدوارم توی این دهه محرم که مردم یکم با دین بیشتر دوست میشن روی مسایل ریشه ای کار بشه.
که دیگه کسی نیاد -با همون اعتقاد خودش که حتما باید مدل موش فلان طور باشه- اسم امام حسین رو، روی کلش پیاده کنه.
ینی اگه یه نفر مثل این بنده خدا(منظور انسان نوعی هست) به راه بیاد بسه. همین
خود امام حسین هم در مرحله اول همینو می خواد.
پــ نــ:
دوستان جان! لطفا لطفا لطفا دعــــــــــــــــــــــــــــــام کنید (به عمق فاجعه پی بردید؟)
چند سال پیش وقتی تازه اومده بودم تو اینترنت، توی یه وبلاگی یه جمله دیدم که انقدر به دلم نشست که هنوز یادم مونده؛ نوشته بود:
هیچ تنهایی تنها نیست
چون تنها تنهایی که هیچ تنهایی رو تنها نمزاره
خداست...
زیباست...نه؟!
برای من بیشتر تابستون امسال تموم شده و کلی کار باقی مونده. تقریبا کار هر سالمه که اول تابستون صدتا برنامه خفن میی چینم و به خودم مگم این دفعه حتما همه رو انجام میدم اما...
دیروز گفتم بزا یه لیست از کارهایی که قراره تو تابستون انجام بدم بنویسم،
بعد از نوشتن لیست به نتایجی رسیدم:
1. من تو اون 9ماه، این اندازه کار نکردم؛ پس چرا الآن تو این 1ماه باقی مونده از 3ماه تابستون باید اینا رو انجام بدم؟
2. باید یه کلاس آموزش برنامه ریزی برم بلکه برنامه هام یه سروسامونی بگیرن :دی
3. پیرو مورد اول، اگه من تو این یک ماه این همه کار انجام بدم، دیگه تابستونم چه فرقی با غیر تابستونم خواهد داشت؟
4. با توجه به سوابقم در برنامه ریزی، به نظرم، من، آدم، نمیشم. (البته حداقل فایدش اینه که دارم به خودشناسی می رسم :دی )
ولی جدا از شوخی و همچنین تنبلی خودم، آدم اگه از وقتش درست استفاده کنه 10ساله خفن ترین آدم دنیا هم میتونه بشه.
وچه خوش گفت امیر: فرصت ها مثل ابر می گذرند...
پــ نــ:
شمام مثل من اینقدر داغونید؟
مسافرت کردن رو دوست دارم چون به جاهای جدید میرم و با چیز های جدید روبه رو میشم.
خیلی به جاهای دیدنی نرفتم و یه گردشگر به حساب نمیام ولی خب کم هم مسافرت نکردم ولی خیلی دوست حد اقل ایران رو خوب بشناسم، حیفه واقعا تو همچین کشوری باشی و استفاده نکنی.
اما خیلی دوست ندارم سفرم طولانی باشه نهایتا چهار پنج روز. بالاخره گفتن هیچ جا خونه خود آدم نمیشه.
البته اینم بگم که مسافرت با ماشین و اتوبوس واقعا آزارم میده، با هواپیما هم که تاحالا سر و کار نداشتم در نتیجه انتخاب اولم قطاره.
این هم یکی از آخزین جاهایی که رفتم و عکس گرفتم:
پــ نــ:
دارم میرم مشهد، سفر درسی. احتمالا 2 هفته دیگه در خدمتم.
کاسه صبر ما مدت‌هاست پر شده،
اقیانوس صبر تو چرا لبریز نمی‌شود؟!
