شب عید قربان دوستم بهم پیامک داد:
آه است خیابان به خیابان به لبم.
از این همه بی تفاوتی در عجبم.
تو مثل مسافری که دیرش شده است.
من مثل چراغ قرمز نیمه شبم
/میلاد عرفان پور
پــ نــ:
جدیدا(خیلی هم جدید نیست البته) این عکسا چیه که مد شده؟! فاز سنگین فاز سنگین فاز سنگین...
همه عکس پروفایلشون ازین چیزا انتخاب کردن. من که خوشم نمیاد.
نمی خوام بگم کسایی که تو نخ این عکسا هستن فقط سرجوگیربازیه اینجورین ها، نه!
ولی به نظر اکثر متن های توی این تصاویر زیادی تخلیه.
مثلا همین دوستم، من کاملا میشناسم و میدونم مشکلی چیزی نداره بعد اومده از دیروز تا الآن 30 بار پروفایلشو عوض کرده و مرتب فاز سنگین گذاشته. بچه بشین درستو بخون!
مثالش: (به جان خودم، خودشم نفهمیده چی اینتو نوشته شده)
تازه من حس می کنم این عکسا روی افراد تاثیر هم میزاره و یه جورایی برعکسه.
ینی واقعا اوضاع مملکت اینقدر داغون شده که برای همه روزی 5 بار خیانت اتفاق می افته؟ نه بابا دیگه اینجوریم نیست خداوکیلی.
من که از این فازای سنگین خوشم نمیاد. هر چیزی به اندازش خوبه، منو که زده کردن.
پــ نــ:
شاید قشنگ ترین شعری بود که تابه حال خونده بودم
مسافرت کردن رو دوست دارم چون به جاهای جدید میرم و با چیز های جدید روبه رو میشم.
خیلی به جاهای دیدنی نرفتم و یه گردشگر به حساب نمیام ولی خب کم هم مسافرت نکردم ولی خیلی دوست حد اقل ایران رو خوب بشناسم، حیفه واقعا تو همچین کشوری باشی و استفاده نکنی.
اما خیلی دوست ندارم سفرم طولانی باشه نهایتا چهار پنج روز. بالاخره گفتن هیچ جا خونه خود آدم نمیشه.
البته اینم بگم که مسافرت با ماشین و اتوبوس واقعا آزارم میده، با هواپیما هم که تاحالا سر و کار نداشتم در نتیجه انتخاب اولم قطاره.
این هم یکی از آخزین جاهایی که رفتم و عکس گرفتم:
پــ نــ:
دارم میرم مشهد، سفر درسی. احتمالا 2 هفته دیگه در خدمتم.
پــ نــ:
واقعا احترام از بین رفته...
پــ نــ:
به معنای واقعی درکش کردم!
پــ نــ:
ازون شعرهای سنگین بود!
